صنعت نساجی

در دوره تودور، رنسانس از طریق درباریان ایتالیایی به انگلستان رسید و مضامین هنری، آموزشی و علمی دوران کلاسیک باستان را دوباره معرفی کرد. انگلستان شروع به توسعه مهارت های دریایی کرد و اکتشاف به سمت غرب گسترش یافت.

هنری هشتم به دلیل مسائل مربوط به طلاق از همسرش در سال 1534 و انتشار لایحه استیلا که پادشاه را به عنوان رئیس کلیسای انگلستان به رسمیت می شناخت، از کلیسای کاتولیک جدا شد. برخلاف اکثر موارد پروتستانتیسم در اروپا، ریشه های این تقسیم بندی بیشتر سیاسی است تا ایدئولوژیک. او همچنین به طور رسمی سرزمین موروثی خود ولز را بر اساس قوانین 1535-1542 به پادشاهی انگلستان ضمیمه کرد. مری اول کشور را به مذهب کاتولیک تبدیل کرد، اما الیزابت دوباره از کلیسای کاتولیک جدا شد و به زور برتری کلیسای انگلستان را بازگرداند.

اولین مستعمره بریتانیا در آمریکا به نام روانوک در سال 1585 در رقابت با اسپانیا توسط کاشف والتر رالی در ویرجینیا تاسیس شد. مستعمره Roanoke پس از اینکه یک کشتی تدارکاتی دیر رسید و آن را متروکه یافت، به یک مستعمره شکست خورده تبدیل شد. در همان زمان انگلستان از طریق کمپانی هند شرقی با هلند و فرانسه رقابت می کرد. در سال 1588، در دوران الیزابت، یک ناوگان انگلیسی به فرماندهی فرانسیس دریک، ناوگان مهاجم آرمادای اسپانیا را شکست داد. در سال 1603، زمانی که جیمز ششم، پادشاه اسکاتلند، کشوری که مدتها رقیب منافع انگلستان بود، به عنوان جیمز اول به سلطنت رسید، ساختار سیاسی جزیره تغییر کرد و نوعی اتحاد فردی ایجاد شد. او را پادشاه بریتانیای کبیر می نامند، اگرچه این عنوان در حقوق انگلیس مبنایی ندارد. کتاب مقدس کینگ جیمز تحت نظارت «شاه جیمز اول و ششم» در سال 1611 منتشر شد. این نسخه نه تنها در زمره بزرگترین شاهکارهای ادبی زبان انگلیسی و همچنین آثار شکسپیر قرار می گیرد، بلکه نسخه استاندارد نیز بوده است. کتاب مقدس برای اکثر مسیحیان پروتستان به مدت چهارده سال تا زمانی که نسخه های مدرن در قرن بیستم منتشر شد.

عقب نشینی ارتش روم، بریتانیا را در معرض تهاجم دریانوردان جنگجوی بت پرست از شمال غربی اروپا، عمدتاً آنگل ها، ساکسون ها و جوت ها قرار داد، که مدت ها به سواحل استان روم انگلیس (اول در قسمت شرقی کشور) حمله کرده و در آن ساکن شده بودند. . پیشروی آنها برای چندین دهه پس از پیروزی بریتانیا در نبرد کوه بادون متوقف شد، اما از سر گرفته شد. آنها ابتدا زمین های هموار و حاصلخیز را فتح کردند و در پایان قرن ششم مناطق تحت کنترل بریتانیا به مجموعه ای از مناطق دور افتاده در زمین های ناهموار و صخره ای در غرب کشور محدود شد. متون مربوط به این دوره اندک است و توصیف کمی از آن ارائه می دهد و به همین دلیل گاه به آن دوران تاریکی می گویند. دلیل اختلاف نظر در مورد ماهیت و گستردگی اسکان آنگلوساکسون ها در بریتانیا نیز همین است. مسیحیت تا حد زیادی تحت حکومت رومیان در سرزمین های فتح شده ناپدید شد، اما در سال 597 پس از میلاد توسط مبلغان مذهبی روم به رهبری آگوستین احیا شد. اختلاف بین مسیحیت رومی و سلتیک در سال 664 با پیروزی سنت رومی در شورای ویتبی پایان یافت. اگرچه این توصیه ظاهراً در مورد کوتاه کردن مو و تاریخ عید پاک بود، مهمتر از آن در مورد تفاوت بین مسیحیت رومی و سلتیک از نظر قدرت، گفتار و کردار بود.

قدیمی ترین شواهد حضور انسان در انگلستان امروزی به حدود 780000 سال پیش برمی گردد، زمانی که پیشینیان هومو در آنجا زندگی می کردند.

قدیمی ترین استخوان مریم گلی باستانی که در انگلستان یافت شده، 500 هزار سال قدمت دارد. اگرچه انسان امروزی در سومین (آخرین) دوره پارینه سنگی در این منطقه زندگی می کرد، اما انسان ها تا 6000 سال گذشته به طور دائم در این منطقه ساکن شدند. از آخرین عصر یخبندان، تنها پستانداران بزرگ مانند کرگدن پشمالو، ماموت و گاومیش کوهان دار در جزیره حضور داشته اند و احتمالاً 11000 سال پیش مرد خردمند وارد بریتانیا شد. مطالعات ژنتیکی نشان می دهد که آنها از شمال شبه جزیره ایبری به این سرزمین آمده اند. در آن زمان انگلستان به ایرلند و سرزمین اصلی اروپا متصل بود و با ذوب شدن یخ ها و بالا آمدن آب دریا حدود ده هزار سال پیش از ایرلند و حدود دو هزار سال بعد از قاره اروپا جدا شد.

تاریخ انگلستان به دوران پیش از روم، دوران روم، تهاجم آنگلوساکسون، تهاجم نورمن، سلسله پلانتیج، سلسله تئودور، انگلستان در قرن های 17، 18 و 19 و انگلستان مدرن تقسیم می شود.

انگلستان یکی از کشورهای انگلستان است. انگلستان مهمترین بخش بریتانیا است و نیمه جنوبی جزیره بریتانیا را تشکیل می دهد [1] [2] [3] این کشور همچنین بزرگترین، پرجمعیت ترین و ثروتمندترین کشور انگلستان است. پایتخت لندن است.

انگلستان از شمال با اسکاتلند و از غرب با ولز همسایه است. مرزهای آبی این کشور از شمال غربی با دریای ایرلند، از جنوب غربی با دریای سلتیک و از شرق با دریای شمال است و از جنوب کانال مانش آن را از قاره اروپا و فرانسه جدا می کند.

انگلستان دارای بیش از 100 جزیره کوچک و بزرگ از جمله جزیره وایت و جزیره من است. شهر لندن پایتخت انگلستان و در عین حال پایتخت بریتانیا است. پرآب ترین رودخانه انگلستان رودخانه تیمز است که از شهر لندن می گذرد و به دریای شمال می ریزد.

در سال 1707، پادشاهی های مستقل انگلستان و اسکاتلند تصمیم گرفتند از طریق یک قرارداد سیاسی به نام پیمان اتحادیه انگلستان و اسکاتلند با یکدیگر متحد شوند و پادشاهی بریتانیای کبیر را ایجاد کردند. پادشاهی بریتانیا بعداً در سال 1801 با پادشاهی ایرلند متحد شد و پادشاهی متحده بریتانیا و ایرلند را تشکیل داد که تا زمان خروج ایرلند در سال 1922 وجود داشت. شامل انگلستان، ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی، به پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی تغییر یافت.[4][5]

مساحت این کشور 130395 کیلومتر مربع و جمعیت آن تا آخرین سرشماری در سال 2014 میلادی 54316600 نفر بوده است.