صنعت نساجی

پنبه (به انگلیسی: Cotton) نوعی محصول کشاورزی است که از الیاف پوشاننده بذر گیاه پنبه (با نام علمی Gossypium) به دست می آید. پنبه از الیاف نرم و کرکی تشکیل شده است که در یک کپسول در اطراف دانه های گیاه پنبه رشد می کنند.

این الیاف از سلولز تشکیل شده اند و با توجه به ویژگی پوششی خود می توانند دانه های گیاه را با خود به مناطق دورتر حمل کرده و به گسترش گیاه کمک کنند.

گیاه پنبه بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان از جمله قاره آمریکا، آفریقا و هند است.

بزرگترین نوع پنبه وحشی ابتدا در مکزیک، سپس در استرالیا و آفریقا یافت می شود.

پنبه توسط ساکنان قدیم و جدید اهلی شد.

قطعاتی از الیاف پنبه در کاوش های باستان شناسی که قدمت آن به 5000 سال قبل از میلاد در مکزیک و تمدن دره سند (پاکستان کنونی) باز می گردد، یافت شده است.

این محصول که به دلیل مبادلات تجاری زیاد به آن «طلای سفید» می گویند، از اهمیت اقتصادی بالایی برخوردار است از این گیاه در تولید نخ و پارچه استفاده می شود.

برای این منظور الیاف آن را به صورت پهن و رشته ای می سازند تا بلند و پیچ خورده باشد. سپس از نخ به دست آمده برای تولید پارچه استفاده می شود.

اگرچه این روش از دیرباز در عمل بوده است، اما تنها اختراع نخ ریسی است که هزینه تولید پارچه را به این روش کاهش داد و باعث شد که پنبه به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد به گونه ای که امروزه پرمصرف ترین الیاف مورد استفاده است.

در صنعت پوشاک

تخمین زده می شود که سالانه 25 میلیون تن پنبه تولید می شود.

این مقدار معادل سطح زیر کشت 2.5 درصد از زمین های کشاورزی زمین است.

هند در حال حاضر با تولید بیش از 6 میلیون تن پنبه در سال بزرگترین تولید کننده پنبه در جهان است و پس از آن چین و ایالات متحده آمریکا با حاشیه وسیعی از سایر کشورها قرار دارند.

پارچه پنبه ای برای اولین بار در حدود 1900 قبل از میلاد توسط تمدن دره سند در جنوب آسیا بافته شد.