صنعت نساجی

محققان بر این باورند که خاستگاه گیاه خیار هند است که امروزه یکی از بزرگترین ذخایر ژنتیکی گیاه خیار را در اختیار دارد. کشت خیار بیش از سه هزار سال است که در غرب آسیا رایج بوده و به احتمال بسیار زیاد این سبزی توسط رومی ها به مردم کشورهای اروپایی معرفی شده است. بر اساس تحقیقات و مطالعات انجام شده در سطح جهان مشخص شده است که خیار در دامنه کوه های هیمالیا در هند بوده و بیش از سه هزار سال است که در این منطقه کشت می شود. از هند به کشورهای یونان و روم باستان آورده شد و رومیان باستان علاقه زیادی به این سبزی داشتند. تاریخچه کشت در فرانسه به قرن 9 پس از میلاد و در انگلستان به قرن 14 میلادی برمی گردد که توسط رومی ها به این مناطق آورده شد. اسپانیایی ها نیز آن را به مناطق قاره آفریقا آوردند. در آمریکا، تاریخچه کشت به اواسط قرن شانزدهم باز می گردد.

بر اساس دست نوشته های پلینی، تیبریوس امپراتور روم به دلیل علاقه زیاد امپراتور روم به این سبزی، کشت آن در تمام فصول سال و به دلیل علاقه زیاد امپراتور روم به این سبزی، در فصل تابستان و زمستان از خیار به عنوان میوه در سفره خود استفاده می کرد. برای این منظور گلخانه ویژه ای ایجاد شد. رومیان باستان از برگ های خیار برای درمان نیش عقرب، بهبود بینایی و دفع موش ها استفاده می کردند. در قرن شانزدهم، کشاورزان آمریکایی با استفاده و تبادل اطلاعات با کشاورزان اسپانیایی، شروع به تولید و تکثیر انواع گیاهان کشت شده در اروپا از جمله خیار کردند. در قرن هفدهم در ایالات متحده جنبش هایی علیه مصرف میوه ها و سبزیجات نارس رخ داد و مردم معتقد بودند که میوه ها و سبزیجات نارس نباید مصرف شوند، به همین دلیل از خیار برای غذای گاو استفاده می شد و از آن زمان اصطلاح خیار گاوی را به کار می بردند. در امریکا رایج شد.