صنعت نساجی

نام اندونزی از دو کلمه یونانی Indus (یونانی: Indus) به معنی هند و Nesos (یونانی: nesos) به معنای جزیره گرفته شده است، بنابراین اندونزی به معنای "جزیره هند" است.

یک کشور مستقل است و تلفظ فارسی آن از فرانسه به عاریت گرفته شده است.

دوران باستان

کشف بقایای فسیل شده یک مرد ایستاده که به نام مرد جاوه نیز شناخته می شود، نشان می دهد که مجمع الجزایر اندونزی از دو میلیون تا 600 هزار سال پیش مسکونی بوده است.

اکثر جمعیت کنونی اندونزی را استرالیایی ها تشکیل می دهند که از تایوان به جنوب شرقی مهاجرت کرده اند. آنها در حدود 2000 سال قبل از میلاد وارد اندونزی شدند. و جمعیت بومی ملانزی را به سمت شرق هل دهند. شرایط بسیار خوب برای کشاورزی و توسعه کشت برنج آبی در حدود 800 سال قبل از میلاد باعث شد تا شهرها و پادشاهی های کوچک در قرن اول قبل از میلاد شکوفا شوند.

موقعیت تنگه های بین جزیره ای اندونزی به گونه ای است که تجارت بین جزیره ای و تجارت فرامرزی رونق می گیرد. به عنوان مثال، راه های تجاری بین پادشاهی اندونزی و چین چندین قرن قبل از میلاد مسیح تشکیل شده است. این شرکت ها تاثیر زیادی در تاریخ اندونزی داشتند 

در متون خاورمیانه از نواحی اندونزی امروزی با نام «جاباج» و «زاباج» یاد شده است. این دو نام به گفته برخی محققان بیش از دو جزیره جاوه و سوماترا محدود است، اما یک عنوان مشترک برای پادشاهی سری ویجایا و ماجاپاهیت، شامل تعداد زیادی جزایر هندی است. مسلمانان همه این جزیره را با نام رایج جاوه می دانستند و کلمه زباج یا جابه نیز در متون کهن اسلامی به همین معنا به کار رفته است. تصور مارکوپولو از جاوا بزرگ و جاوا کوچک احتمالاً بر اساس همین نام مشترک است.

منبت العطار یا سرزمین گیاهان معطر که در کتاب ابن خردادبه شرح داده شده است، به احتمال زیاد جزایر ملوک مرکز ادویه جات است، زیرا میخک و جوز هندی ادویه اصلی تولید شده است. عمدتا در این جزایر حتی جنگل های این دو گیاه از زمان های قدیم در برخی جزایر ملوک مانند آمبون و ترنات وجود داشته است.