صنعت نساجی

تقسیمات ایالتی انگلستان از چهار سطح مختلف تشکیل شده است که توسط ارگان های اداری مختلفی که به منظور حکومت محلی تشکیل شده اند اداره می شوند. بالاترین سطح مقامات محلی در انگلستان نه منطقه است: شمال شرق، شمال غرب، یورکشایر و هامبر، میدلندز شرقی، میدلندز غربی، شرق، جنوب شرقی، جنوب غربی و لندن. این منطقه به عنوان ادارات دولتی در سال 1994 تأسیس شدند و دولت بریتانیا از طریق آنها طیف گسترده ای از سیاست ها و برنامه های منطقه ای را ارائه می دهد، اما اعضای این نهادها در هیچ یک از مناطق به جز لندن با رای عمومی انتخاب نمی شوند. در سال 2011، این ادارات دولتی منطقه ای لغو شدند. امروزه مرزهای بین همان مناطق، حوزه های انتخابیه را برای انتخاب اعضای پارلمان اروپا مشخص می کند.

پس از آغاز تفویض اختیارات در سایر نقاط بریتانیا، تصور بر این بود که برگزاری همه پرسی منطقه ای در انگلستان برای انتخاب مجامع محلی، قدرت بیشتری را به آن مناطق تفویض می کند تا تفویض اختیار در سایر نقاط بریتانیا عادلانه باشد. این همه پرسی در سال 1998 در لندن به تصویب رسید و دو سال بعد شورای شهر لندن تشکیل شد. با این حال، هنگامی که همه پرسی شمال انگلستان در منطقه شمال شرق در سال 2004 رد شد، روند همه پرسی به حالت تعلیق درآمد. مجامع منطقه‌ای خارج از لندن در سال 2010 لغو شدند و مسئولیت‌های خود را به آژانس‌های توسعه منطقه‌ای مربوطه و سیستم جدیدی از مقامات محلی منتقل کردند.

در لایه بعدی تقسیمات منطقه ای، انگلستان به 48 شهرستان تشریفاتی تقسیم شده است. این شهرها که از قرون وسطی به تدریج شکل گرفته اند، عمدتاً به عنوان مرجع جغرافیایی مورد استفاده قرار می گیرند. البته تاریخچه شکل گیری برخی از این شهرک ها کوتاهتر است و به سال 1974 برمی گردد. هر کدام یک لرد ریجنت و یک کلانتر عالی دارند. این دو مقام، نمایندگان محلی سلطنت بریتانیا هستند. خارج از لندن بزرگ و جزیره سیلی، انگلستان نیز به 83 ناحیه شهری و غیر شهری تقسیم می شود که برای اهداف دولت محلی استفاده می شود. هر یک از اینها می تواند از یک منطقه جغرافیایی باشد یا بین چندین منطقه تقسیم شود.

انگلستان از 9 شهرستان، 48 استان و 326 شهر تشکیل شده است.