صنعت نساجی

تمشک وحشی (نام علمی: Rubus spectabilis) گونه ای از تمشک از خانواده گل سرخ است و بومی سواحل غربی آمریکای شمالی از غرب مرکزی آلاسکا تا کالیفرنیا و در داخل تا آیداهو است.

تمشک قرمز جنگلی درختچه ای است به ارتفاع 4-1 متر، یکی از گیاهان چند ساله دو ساله و ساقه های چوبی آن پوشیده از خارهای کوچک است. برگ های آن دارای سه برگچه به طول بین 7 تا 22 سانتی متر است که برگچه در بالای آن بزرگتر از برگچه های دو طرف است. لبه های برگ ها دندانه دار است. قطر گلها 2-3 سانتی متر و دارای 5 گلبرگ صورتی مایل به ارغوانی است و از اوایل بهار تا اوایل تابستان شکوفا می شود. میوه‌ها در اواخر تابستان تا اوایل پاییز می‌رسند و شبیه یک تمشک بزرگ زرد تا قرمز نارنجی، به طول 1.5 تا 2 سانتی‌متر، با ساقه‌های زیاد است.

در شمال غربی اقیانوس آرام آمریکای شمالی، میوه از اوایل ماه مه تا اواخر جولای می رسد.

تمشک‌های وحشی در جنگل‌های مرطوب و در کنار رودخانه‌ها، به‌ویژه در جنگل‌های ساحلی یافت می‌شوند، اغلب توده‌های بزرگی را تشکیل می‌دهند و در بیرون از خانه زیر درختان توسکا قرمز رشد می‌کنند.

شاه توت به رنگ قرمز تیره یا بنفش است و طعمی شیرین و ترش دارد.

گیاه آن از خانواده گل محمدی است که در مناطقی مانند گیلان، مازندران و آذربایجان به وفور یافت می شود.

تمشک میوه ای خوراکی است که توسط بسیاری از گونه های گیاه تمشک (Rubus) از خانواده Rosaceae تولید می شود.

تمشک

تمشک آبی

تمشک قرمز جنگلی

شاه توت

توت سیاه

خاک

گردو نسبت به سایر انواع درختان گردو به خاک عمیق تری نیاز دارد.

آنها بهترین رشد و عملکرد را زمانی خواهند داشت که در خاکهای شنی و با زهکشی خوب کاشته شوند که حاوی مقدار زیادی مواد آلی با عمق حداقل دو متر باشد.

درختان گردو به pH نسبتاً خنثی بین 5.5 تا 7.5 نیاز دارند.

درختان گردو نمک را تحمل نمی کنند.

با توجه به تحقیقات دیرینه شناسی گیاهی و پالینولوژی زمین، انواع گردو از دوران باستان به ویژه از دوره سوم زمین شناسی وجود داشته است.

از دوره چهارم زمین شناسی به بعد آثاری از درخت گردو از جمله گرده آن در کشورهای اروپای شرقی یافت می شود.

خاستگاه درخت گردو ایران است. 

شهرستان تویسرکان همدان، امروزه با بیش از 5500 هکتار باغ گردو و تولید جهانی این محصول، «پایتخت گردو ایران» نامیده می شود. 

شهر بافت کرمان قطب دوم این محصول است که ایران محسوب می شود.

آب گردوی پخته شده را می توان به عنوان یک عامل ضد قارچ استفاده کرد. فلس های سبز را می توان له کرد و در آب پاشید تا مسموم شود و ماهی بگیرد. [6] از پوسته های مهره می توان برای ساخت جوهر دائمی برای نوشتن و طراحی استفاده کرد. اعتقاد بر این است که توسط هنرمندانی از جمله لئوناردو داوینچی و رامبراند استفاده شده است.[7]

رنگدانه های پوسته گردو به عنوان رنگ پارچه قهوه ای استفاده می شود [8] و برای رنگ کردن مو در روم باستان و اروپای قرون وسطی استفاده می شد